Το λάθος που μπορεί να κάνετε όταν βγάζετε βόλτα τον σκύλο σας

 Έχετε αναρωτηθεί ποτέ αν τα κάνετε όλα σωστά όσον αφορά τη φροντίδα, τη διατροφή ή τις βόλτες του σκύλου σας;

Όποιος ή όποια έχει υιοθετήσει ένα τετράποδο κατοικίδιο προσπαθεί να κάνει τα πάντα για να είναι χαρούμενο και υγιές.

Ωsτόσο, υπάρχουν κάποια πράγματα που τις περισσότερες φορές γίνονται άθελά μας, δυσαρεστούν ή απογοητεύουν τον σκύλο μας και ίσως να μην έχουμε καταλάβει.

Ναι, έχουμε φροντίσει για την καλύτερη τροφή, το πιο άνετο κρεβάτι και τις πιο νόστιμες λιχουδιές αλλά τι κάνουμε όταν έρχεται η ώρα της βόλτας;

Λόγω των γρήγορων ρυθμών της καθημερινότητας, οι περισσότεροι κηδεμόνες σκύλων βιάζονται να τελειώσουν τη βόλτα τους και να επιστρέψουν σπίτι για να πάνε στην εργασία τους ή για να φέρουν εις πέρας άλλες υποχρεώσεις.

Και κάπου εδώ γίνεται ένα μεγάλο λάθος. Ποιο είναι αυτό;

Μα φυσικά ότι δεν αφιερώνεται ο χρόνος που πρέπει στη βόλτα του σκύλου ώστε να μπορέσει να μυρίσει και να εξερευνήσει το περιβάλλον γύρω του.

Γιατί όμως είναι σημαντικό να αφήνουμε τον σκύλο μας να μυρίζει στις βόλτες του;

Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Applied Animal Behavior Science Journal, είναι πολύ σημαντικό οι σκύλοι να έχουν την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν την όσφρησή τους για να εξερευνήσουν το περιβάλλον γιατί έτσι όχι μόνο απολαμβάνουν περισσότερο τις βόλτες τους αλλά διεγείρονται πνευματικά, αποκτούν αυτοπεποίθηση, και στο τέλος της βόλτας έχουν επαρκώς εκτονωθεί.

Ας δούμε όμως τους λόγους αναλυτικά.

1. Η όσφρηση των σκύλων είναι πολύ πιο αναπτυγμένη και ευαίσθητη από τη δική μας. Για να κατανοήσουμε καλύτερα την εξαιρετική αυτή τους αίσθηση θα δώσουμε ένα παράδειγμα. Η μύτη του σκύλου μπορεί να ανιχνεύσει ένα κουταλάκι ζάχαρη μέσα σε δύο πισίνες ολυμπιακών διαστάσεων. Χρησιμοποιώντας, λοιπόν, την όσφρησή τους επικοινωνούν, εξερευνούν και αξιολογούν το περιβάλλον. 

Επομένως, την επόμενη φορά που δεν θα αφήσετε τον σκύλο σας να μυρίσει το σημείο που θέλει, σκεφτείτε ότι δεν του δίνετε την ευκαιρία να καταλάβει και να μάθει αν βρισκόταν στην περιοχή άλλα σκυλιά αλλά και τι διάθεση μπορεί να είχαν

2. Ίσως θεωρείτε ότι μια γρήγορη βόλτα θα κουράσει τον σκύλο σας και θα τρέξει στο κρεβάτι του με το που μπείτε στο σπίτι, όμως αυτό πολλές φορές είναι λάθος. 

Οι αργές βόλτες είναι αυτές που κουράζουν και εκτονώνουν καλύτερα το κουτάβι σας γιατί είναι σε θέση να επεξεργαστεί τις συνθήκες που επικρατούν γύρω του. Αφήστε τον σκύλο σας να διερευνήσει νέες μυρωδιές, αλλάξτε διαδρομή και αφιερώστε λίγο χρόνο παραπάνω στις βόλτες σας. Θα δείτε ότι θα είναι πιο χαρούμενος και θα νιώθει πιο ελεύθερος ανταμείβοντάς σας με πολλά φιλιά.

3. Εκτός του ότι ο σκύλος σας ασκείται κατά τη διάρκεια της βόλτας, ταυτόχρονα διεγείρει και το μυαλό του. Με τις μυρωδιές που υπάρχουν στο περιβάλλον, το αγαπημένο σας κατοικίδιο είναι σε θέση να επεξεργαστεί τις πληροφορίες που λαμβάνει και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να εκτονώνεται και να κουράζεται, πράγμα που σίγουρα το προτιμάτε από το να γίνει καταστροφικός στο σπίτι ή να εμφανίσει παράξενες συμπεριφορές.

4. Ο τελευταίος λόγος που πρέπει να αφήνετε στον σκυλάκο σας να μυρίζει στις βόλτες είναι η διασκέδαση. Και όσο περίεργο και να σας φαίνεται είναι κι αυτός ένας τρόπος που οι σκύλοι περνάνε καλά. Οπότε, αφήστε τον να μυρίσει τα σημεία που θέλει γιατί έτσι περνάει καλά και είναι σίγουρο ότι θα ανυπομονεί να πηγαίνει βόλτες μαζί σας, αν δεν το κάνει έτσι κι αλλιώς. Για να εμπλουτίσετε παραπάνω τους περιπάτους σας, μπορείτε να έχετε μαζί σας τις αγαπημένες του λιχουδιές και να ξεκινήσετε την εκπαίδευσή του. Το πιο πιθανό είναι να μην θέλει να γυρίσει με τίποτα σπίτι.

Τελευταίες σκέψεις

Είναι δύσκολη και ξέφρενη η καθημερινότητά μας αλλά δεν θέλουμε να απογοητεύουμε το χνουδωτό φιλαράκι μας. Και το να μην αφιερώνουμε τον χρόνο που πρέπει στις βόλτες του είναι σίγουρα ένα λάθος που το απογοητεύει και το στενοχωρεί. Οπότε, την επόμενη φορά ξυπνήστε μερικά λεπτά νωρίτερα, αφιερώστε λίγο χρόνο στους περιπάτους σας με το κουτάβι σας και αφήστε το να μυρίσει για να πάρει τις πληροφορίες που θέλει. Φυσικά, προσέξτε τα σημεία που μυρίζει και μην κοιτάζετε το κινητό σας γιατί ελλοχεύουν και κίνδυνοι.

«Trick or treat?» Φάρσα ή κέρασμα; Η Ιστορία του Χαλοουίν

 Μόλις έρχεται ο Οκτώβριος, οι νεροκολοκύθες έχουν την τιμητική τους. Τις βρίσκεις παντού, είναι καταπληκτικές για γλυκά αλλά και για στόλισμα σαν φαναράκια την ημέρα του Halloween. Τι είναι όμως το Halloween και γιατί έχει αρχίσει να γιορτάζεται και στην Ελλάδα;

Για να κατανοήσουμε τη γιορτή αυτή και τη σημασία της θα ξεκινήσουμε από τις ρίζες της μέσα στο χρόνο, την ετυμολογία της λέξης, τις παραδόσεις και τους μύθους που την ακολουθούν.

Τι σημαίνει η λέξη Halloween (Χάλοουιν);

Η ρία της λέξης προέρχεται από το All-hallow-eve, δηλαδή η παραμονή της γιορτής των Αγίων Πάντων (All Hallows Day – All Saints Day). Το Χάλοουιν συνδέεται με την υπερφυσική δραστηριότητα.

Η ημέρα αυτή θεωρείται ως μια από τις λίγες ημέρες του χρόνου όπου η επαφή με τα πνεύματα είναι πιο έντονη. Η μαγεία και οτιδήποτε υπερφυσικό βρίσκεται στο απόγειό του.

Πότε γιορτάζεται:

Η 31η Οκτωβρίου έχει οριστεί ως η ημέρα του Χάλοουιν και ιδιαίτερα η νύχτα της! Μια νύχτα τρόμου έστω και «ψεύτικου» και γιορτάζεται κυρίως στις Αγγλοσαξονικές χώρες. Τώρα τελευταία όμως όλο και περισσότερες χώρες πραγματοποιούν εκδηλώσεις αυτή τη μέρα.

Την τιμητική τους αυτή την ημέρα έχουν ο τρόμος, οι φάρσες, τα γλυκίσματα, τα φαναράκια σε νεροκολοκύθες, οι οποίες είναι σκαλισμένες με ανθρώπινα χαρακτηριστικά άλλοτε τρομακτικά και άλλοτε αστεία. Στόχος της ημέρας είναι η μεταμφίεση με τρομακτικά κοστούμια και κυρίως ποιος θα τρομάξει πιο πολύ!

Πως ξεκίνησε:

Ιστορία του Χαλοουίν

Το Χαλοουίν συγκαταλέγεται στις παλαιότερες παραδόσεις του κόσμου καθώς σχετίζεται με ένα βασικό στοιχείο της ανθρώπινης φύσης, τη σχέση μεταξύ ζωντανών και νεκρών. Όλοι οι γνωστοί πολιτισμοί στην ιστορία έχουν δημιουργήσει κάποιο είδος τελετουργικής εθιμοτυπίας επικεντρωμένης στο τί συμβαίνει στους ανθρώπους όταν πεθαίνουν, πού πηγαίνουν και ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος για να τους τιμούν οι ζωντανοί ή πώς να φέρονται στους νεκρούς που μπορεί να μοιάζουν απρόθυμοι ή ανίκανοι να προχωρήσουν.

Οι χώρες του σύγχρονου κόσμου, από το Μεξικό με την Ημέρα των Νεκρών ως την Κίνα με την Ημέρα Σκουπίσματος των Τάφων, γιορτάζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το Χάλοουιν. Σε χώρες στις οποίες ο εορτασμός είναι πιο δημοφιλής, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και Καναδάς, η ιεροτελεστία του σήμερα αγκαλιάζει την αρχαία παράδοση παρότι κάποιες πτυχές της είναι σχετικά όψιμες με τα ίχνη τους να εντοπίζονται στην Κελτική γιορτή Σοου-γουεν.

Στο πέρασμα των χρόνων, χριστιανικές ομάδες επιχείρησαν συστηματικά να δαιμονοποιήσουν και να διασύρουν την αναβίωση του εθίμου, εν μέρει αναπαράγοντας τον εσφαλμένο ισχυρισμό ότι o Σοου-γουεν ήταν ο θεός των νεκρών για τους Κέλτες και το Χάλοουιν ο εορτασμός του. Το λάθος έρχεται από τον 18ο αιώνα —και έκτοτε επαναλαμβάνεται άκριτα— όταν ο Βρετανός μηχανικός Τσάρλς Βαλλάνσι [Charles Vallancey] γράφει για το φεστιβάλ Σοου-γουεν δίχως να κατανοεί σε βάθος τον πολιτισμό και τη γλώσσα στα οποία αναφέρεται. Ωστόσο, στην πραγματικότητα ήταν η ίδια η Εκκλησία αυτή που, με τον εκχριστιανισμό του τον 9ο αι. , διατήρησε την παράδοση του Σοου-γουεν στη Δύση, καθορίζοντας συνάμα την αρχή των μεταμορφώσεων μιας παγανιστικής θρησκευτικής παράδοσης των Βορειοευρωπαίων σε παγκόσμιο κοσμικό εορτασμό ο οποίος έγινε ο πιό δημοφιλής και εμπορικά επικερδής, αμέσως μετά τα Χριστούγεννα.

Σοου-γουεν

Οι παραδόσεις του Χάλοουιν στη Δύση χρονολογούνται χιλιάδες χρόνια πίσω στον εορτασμό του Σοου-γουεν την Κελτική γιορτή της Πρωτοχρονιάς. Το όνομα σημαίνει «το τέλος του καλοκαιριού» και η γιορτή σηματοδοτούσε το τέλος της συγκομιδής και τον ερχομό του χειμώνα. Οι Κέλτες πίστευαν ότι εκείνη την περίοδο το πέπλο ανάμεσα στους κόσμους των ζωντανών και των νεκρών ήταν λεπτότερο, με αποτέλεσμα οι νεκροί να μπορούσαν να επιστρέψουν και να περπατήσουν εκεί όπου ζούσαν κάποτε. Επιπλέον, εκείνοι οι οποίοι είχαν πεθάνει στο παρελθόν και εκείνοι που για οποιονδήποτε ο λόγο δεν είχαν μετακινηθεί ακόμη, θα το έκαναν τότε και θα μπορούσαν να επικοινωνήσουν με τους ζωντανούς.

Η αρχαία ιεροτελεστία του Σοου-γουεν είναι ελάχιστα γνωστή εξαιτίας του εκχριστιανισμού του από την εκκλησία —όπως πολλών άλλων παγανιστικών εορτασμών— και όποια πληροφορία είναι διαθέσιμη, προέρχεται αφενός από Ιρλανδούς μοναχούς οι οποίοι κατέγραψαν την προχριστιανική ιστορία των λαών τους καθώς και αφετέρου από Χριστιανούς αντιγραφείς που δυσφημούσαν τις παγανιστικές τελετές. Φαίνεται ωστόσο ότι η εθιμοτυπία περιελάμβανε αποθήκευση εφοδίων για τον χειμώνα, σφαγές βοοειδών και κάψιμο των σωριασμένων οστών τους σε μεγάλες υπαίθριες φωτιές. Οι φωτιές αυτού του είδους με τον καιρό εμφανίστηκαν και σε άλλους εορτασμούς. Κατά τη διάρκεια της γιορτής συγκεντρώνονταν οι διάφορες κοινότητες αλλά εκτός από φαγητά και ποτά μοιράζονταν και τη συνείδηση της «λεπτής εποχής» του χρόνου και της πιθανότητας εμφάνισης επισκεπτών από άλλους κόσμους στο γλέντι.

Περίμεναν —και υποδέχονταν― τους αγαπημένους τους που είχαν πεθάνει, ετοιμάζοντας γεύματα που λάτρευαν οι νεκροί —πρακτική η οποία, μολονότι δεν είναι ξεκάθαρο, ενδέχεται να πρωτοεμφανίστηκε κάπου 2.000 χρόνια πριν—αλλά θα μπορούσαν επίσης να εμφανιστούν και πολλά άλλα είδη πνευμάτων που ουδέποτε είχαν ανθρώπινη μορφή: ξωτικά, νεράιδες, νάνοι της λαϊκής παράδοσης, δαιμόνια και σκοτεινά πνεύματα ήταν τόσο πιθανό να τους επισκεφθούν όσο εκείνοι αδημονούσαν για μια τελευταία αντάμωση.

Επιπλέον, υπήρχαν καλές πιθανότητες να κάνει την εμφάνισή του το πνεύμα ενός ανθρώπου που κάποιος ίσως είχε βλάψει. Με σκοπό να παραπλανήσουν τα πνεύματα, οι άνθρωποι σκούραιναν τα πρόσωπά τους με στάχτες από τις φωτιές των οστών (πρακτική γνωστή αργότερα ως μασκάρεμα) και αυτό εξελίχθηκε στη χρήση προσωπίδων. Οι ζωντανοί μπορούσαν να αναγνωρίσουν το πνεύμα κάποιου αγαπημένου τους και μετά να αποκαλυφθούν, αλλά σε διαφορετική περίπτωση παρέμεναν ασφαλείς μακριά από την ανεπιθύμητη προσοχή των σκοτεινότερων δυνάμεων.

Γιατί οι γάτες που έχουν συγγένεια δεν θυμούνται μετά από καιρό η μία την άλλη

 Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε αναρωτηθεί αν τα γατάκια, όταν μεγαλώσουν, θυμούνται τη μητέρα τους. Αλλά και αν η μαμά γάτα θυμάται μετά από χρόνια τα μωρά της.

Αυτό που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας σε όλο αυτό είναι ότι σε αντίθεση με τους περισσότερους ανθρώπους που μεγαλώνουν δίπλα στη μητέρα τους πολλά χρόνια, τα μωρά γατάκια αποχωρίζονται τη μητέρα τους πάρα πολύ νωρίς.

Αν λοιπόν μια γάτα επανενωθεί με τη μητέρα της χρόνια αργότερα, όταν θα είναι ενήλικη, και οι δύο γάτες θα βλέπουν η μία την άλλη απλώς ως γάτες. Και το γεγονός ότι είναι συγγενείς δεν θα έχει καμία σημασία. Και δεν είναι μάλιστα και σίγουρο αν θα τα πάνε καλά και μεταξύ τους. Αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.

Αν και αυτό μπορεί να είναι δύσκολο για τον άνθρωπο να το κατανοήσει πλήρως, είναι λογικό αν αναλογιστεί κανείς την κοινωνική δομή των κατοικίδιων αιλουροειδών και τον τρόπο με τον οποίο οι γάτες αναγνωρίζονται μεταξύ τους.

Από την άλλη όταν τα μωρά γατάκια αποχωρίζονται για πρώτη φορά τη μητέρα τους, σίγουρα θα την αναζητήσουν αμέσως. Θα πάνε να τη βρουν στο συνηθισμένο της σημείο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τους λείπει με τον ίδιο τρόπο που θα την αναζητούσε ένας άνθρωπος. Και αυτό γιατί αν είναι από 2 μηνών και πάνω, οι ανησυχίες τους αλλάζουν, με αποτέλεσμα αυτά να θέλουν να εξερευνήσουν τον κόσμο. Έτσι προσαρμόζονται σχεδόν αμέσως σε μια ζωή χωρίς τη μητέρα τους.

Φυσικά, υπάρχουν όρια στο τι μπορούμε πραγματικά να καταλάβουμε για το μυαλό της γάτας. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν εξετάζουμε την ιδέα της ανάμνησης, η οποία είναι μια λεπτή και συχνά συγκεχυμένη έννοια.

Αν σκεφτείτε πώς οι άνθρωποι θυμούνται συνεχώς πράγματα λανθασμένα, η ιδέα να καταλάβουμε τι μπορεί να θυμηθεί η γάτα μας φαίνεται σχεδόν αδύνατη.

Παρόλα αυτά, έχουμε κάποια πολύ σημαντικά στοιχεία για την εξελικτική ιστορία και τις κοινωνικές δομές των γατών.

Όταν οι γάτες ζούσαν στην άγρια φύση δεν υπήρχε ανάγκη να αναγνωριστούν οι οικογενειακές σχέσεις, αφού οι γάτες που ζούσαν μοναχικά εξακολουθούσαν να έχουν τον έλεγχο της επικράτειάς τους. 

Μόλις τα γατάκια ενηλικιώνονταν, η μαμά τους θα γινόταν ανταγωνιστής και όχι συνεργάτης.

Αντίθετα, οι άνθρωποι είναι ένα βαθιά κοινωνικό είδος που εξαρτάται από πολύπλοκες σχέσεις για να επιβιώσει.

Επομένως το να θυμούνται, για παράδειγμα, οι μαμάδες γάτες μετά από καιρό τα γατάκια τους ή το αντίστροφο δεν βοηθά αυτά τα μοναχικά αιλουροειδή να επιβιώσουν. Δεν ήταν κρίσιμο από εξελικτική άποψη.

Ακόμα βέβαια, δεν μπορούμε να είμαστε 100% σίγουροι ότι δεν έχουν κάποια μακρινή ανάμνηση ή οικειότητα, ειδικά ανάλογα με την ηλικία που χωρίστηκαν, αλλά αν αυτή η οικειότητα υπάρχει, δεν είναι κάτι που οι γάτες αναγνωρίζουν με τον τρόπο που αναγνωρίζουμε εμείς.

Πώς οι γάτες θυμούνται η μία την άλλη

Οι γάτες μπορούν να θυμούνται η μία την άλλη, αν δεν περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα, όχι από τα πρόσωπά τους αλλά μέσω της μυρωδιάς τους.

Η όσφρηση της γάτας είναι περίπου 14 φορές ισχυρότερη από τη δική μας και η μυρωδιά είναι ο κύριος τρόπος που χρησιμοποιούν για να περιηγηθούν στον κόσμο.

Η κατανόηση του ότι η μυρωδιά είναι σημαντική για τις γάτες μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε πολλές συμπεριφορές των αιλουροειδών, από το γιατί τους αρέσει να κοιμούνται πάνω σε βαλίτσες μέχρι το γιατί γλείφουν την κουρτίνα του ντους και όλα τα υπόλοιπα.

Το μεγάλο πρόβλημα όμως είναι ότι οι μυρωδιές μπορούν να αλλάξουν με την πάροδο του χρόνου και αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί οι μητέρες γάτες δεν θυμούνται τα γατάκια τους και το αντίστροφο.

Ένα γατάκι που φωλιάζει με τη μαμά του και τα αδερφάκια του τον πρώτο καιρό θα μυρίζει 

πολύ διαφορετικά ως ενήλικας.

Ας κάνουμε τη σύγκριση με τους ανθρώπους. Φανταστείτε κάποιον που γνωρίζατε και είχε αλλάξει εντελώς το πρόσωπό του μετά από χρόνια. Πιθανότατα ούτε εσείς θα τον θυμόσασταν! 

Ενώ μπορούμε να αναγνωρίσουμε την οικεία μυρωδιά ενός ατόμου, είμαστε πιο οπτικά εστιασμένοι και ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο θα μας έφερνε σε αμηχανία.

Τα γατάκια θυμούνται τη μητέρα τους;

Ενώ είναι γενικά αλήθεια ότι τα γατάκια δεν θυμούνται μετά από καιρό τη μητέρα τους, αυτό δεν ισχύει στο 100% των περιπτώσεων. Εάν ένα γατάκι δεν αφήσει ποτέ τη μητέρα του και συνεχίσει να ζει στο ίδιο σπίτι, τότε σίγουρα θα τη θυμάται.

Αλλά επειδή η κοινωνική ζωή των γατών είναι τόσο διαφορετική από τη δική μας, δεν πρέπει να σκεφτούμε ότι θα έχουν καλύτερη σχέση μεταξύ τους επειδή είναι συγγενείς. Αντίθετα η σχέση τους θα είναι ακριβώς όπως κάθε άλλη σχέση με μια άλλη γάτα.

Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις που πολλά γατάκια μπορούν να ζήσουν με τη μητέρα τους μέχρι τη νεαρή ενηλικίωσή τους, να χωρίσουν και να επανενωθούν αργότερα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι πιθανό τα γατάκια να θυμούνται τη μητέρα τους. Αυτές οι γάτες είχαν περισσότερο χρόνο για να δημιουργήσουν μνήμες μυρωδιάς και να διαμορφώσουν κάποιου είδους σχέση με τη μαμά τους.

Οι μητέρες γάτες θυμούνται τα γατάκια τους;

Είναι λογικό ότι ένα νεαρό γατάκι που αποχωρίστηκε νωρίς τη μητέρα του δεν θα τη θυμόταν. Αυτό είναι κάτι με το οποίο μπορούμε εύκολα να ταυτιστούμε, αφού οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολλά που δεν θυμόμαστε από τα πρώτα μας χρόνια.

Γιατί μια μητέρα γάτα μπορεί να μην θυμάται τα γατάκια της;

Και πάλι, επιστρέφουμε στο άρωμα! Οι γάτες, όπως είπαμε, αναγνωρίζουν η μία την άλλη με βάση τη μυρωδιά τους και όχι βλέποντας το πρόσωπο. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι μητέρες γάτες δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τα γατάκια τους οπτικά. Όμως αφού περάσει αρκετός καιρός θα στραφούν στην οσμή για να αναγνωρίσουν τις γάτες αντί για την εμφάνιση.

Μετά λοιπόν από χρόνια η μυρωδιά μιας γάτας μπορεί να αλλάξει, όπως είπαμε, εντελώς και να γίνει μη οικεία στη μητέρα της! Όπως λοιπόν βλέπουμε όλα στις γάτες γυρνάνε γύρω από τη μυρωδιά.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι μητέρες γάτες δεν αγαπούν τα γατάκια τους.

Τα πάντα είναι ο χρόνος

Αν οι γάτες αποχωριστούν η μία την άλλη για μια εβδομάδα, είναι πολύ πιθανόν μετά να αναγνωρίσουν πάλι η μία την άλλη. Το ίδιο μπορεί να ισχύει και για 10 ή 30 ημέρες.

Αυτό που δεν ξέρουμε είναι πότε ακριβώς οι γάτες θα σταματήσουν να θυμούνται.

Πώς ξανασυστήνουμε γάτες που έχουν συγγένεια μεταξύ τους

Δεν είναι καθημερινό φαινόμενο, αλλά αν βρεθείτε με μια ενήλικη πλέον γάτα και τη μητέρα της που έχει να τη δει πολύ καιρό, θα πρέπει να κάνετε τις συστάσεις με σωστό τρόπο.

Η καλύτερη προσέγγιση είναι απλά να συστήσετε τις γάτες μεταξύ τους όπως θα κάνατε συνήθως με άλλες γάτες που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους – πολύ πολύ προσεκτικά. Γιατί δεν ξέρουμε πώς θα αντιδράσουν.

Για το τέλος

Θυμηθείτε ότι οι γάτες δεν βλέπουν τον κόσμο όπως εμείς και ότι εκεί που εμείς χρησιμοποιούμε την όρασή μας για να συσχετιστούμε με τους άλλους γύρω μας, οι γάτες χρησιμοποιούν την ισχυρή όσφρησή τους για να αναγνωρίσουν και να κατανοήσουν τον κόσμο γύρω τους. Και οι μυρωδιές αλλάζουν με τα χρόνια.

Μόλις το καταλάβουμε αυτό, ξαφνικά τα πράγματα δεν θα μας φαίνονται τόσο παράξενα!