«Trick or treat?» Φάρσα ή κέρασμα; Η Ιστορία του Χαλοουίν

 Μόλις έρχεται ο Οκτώβριος, οι νεροκολοκύθες έχουν την τιμητική τους. Τις βρίσκεις παντού, είναι καταπληκτικές για γλυκά αλλά και για στόλισμα σαν φαναράκια την ημέρα του Halloween. Τι είναι όμως το Halloween και γιατί έχει αρχίσει να γιορτάζεται και στην Ελλάδα;

Για να κατανοήσουμε τη γιορτή αυτή και τη σημασία της θα ξεκινήσουμε από τις ρίζες της μέσα στο χρόνο, την ετυμολογία της λέξης, τις παραδόσεις και τους μύθους που την ακολουθούν.

Τι σημαίνει η λέξη Halloween (Χάλοουιν);

Η ρία της λέξης προέρχεται από το All-hallow-eve, δηλαδή η παραμονή της γιορτής των Αγίων Πάντων (All Hallows Day – All Saints Day). Το Χάλοουιν συνδέεται με την υπερφυσική δραστηριότητα.

Η ημέρα αυτή θεωρείται ως μια από τις λίγες ημέρες του χρόνου όπου η επαφή με τα πνεύματα είναι πιο έντονη. Η μαγεία και οτιδήποτε υπερφυσικό βρίσκεται στο απόγειό του.

Πότε γιορτάζεται:

Η 31η Οκτωβρίου έχει οριστεί ως η ημέρα του Χάλοουιν και ιδιαίτερα η νύχτα της! Μια νύχτα τρόμου έστω και «ψεύτικου» και γιορτάζεται κυρίως στις Αγγλοσαξονικές χώρες. Τώρα τελευταία όμως όλο και περισσότερες χώρες πραγματοποιούν εκδηλώσεις αυτή τη μέρα.

Την τιμητική τους αυτή την ημέρα έχουν ο τρόμος, οι φάρσες, τα γλυκίσματα, τα φαναράκια σε νεροκολοκύθες, οι οποίες είναι σκαλισμένες με ανθρώπινα χαρακτηριστικά άλλοτε τρομακτικά και άλλοτε αστεία. Στόχος της ημέρας είναι η μεταμφίεση με τρομακτικά κοστούμια και κυρίως ποιος θα τρομάξει πιο πολύ!

Πως ξεκίνησε:

Ιστορία του Χαλοουίν

Το Χαλοουίν συγκαταλέγεται στις παλαιότερες παραδόσεις του κόσμου καθώς σχετίζεται με ένα βασικό στοιχείο της ανθρώπινης φύσης, τη σχέση μεταξύ ζωντανών και νεκρών. Όλοι οι γνωστοί πολιτισμοί στην ιστορία έχουν δημιουργήσει κάποιο είδος τελετουργικής εθιμοτυπίας επικεντρωμένης στο τί συμβαίνει στους ανθρώπους όταν πεθαίνουν, πού πηγαίνουν και ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος για να τους τιμούν οι ζωντανοί ή πώς να φέρονται στους νεκρούς που μπορεί να μοιάζουν απρόθυμοι ή ανίκανοι να προχωρήσουν.

Οι χώρες του σύγχρονου κόσμου, από το Μεξικό με την Ημέρα των Νεκρών ως την Κίνα με την Ημέρα Σκουπίσματος των Τάφων, γιορτάζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το Χάλοουιν. Σε χώρες στις οποίες ο εορτασμός είναι πιο δημοφιλής, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και Καναδάς, η ιεροτελεστία του σήμερα αγκαλιάζει την αρχαία παράδοση παρότι κάποιες πτυχές της είναι σχετικά όψιμες με τα ίχνη τους να εντοπίζονται στην Κελτική γιορτή Σοου-γουεν.

Στο πέρασμα των χρόνων, χριστιανικές ομάδες επιχείρησαν συστηματικά να δαιμονοποιήσουν και να διασύρουν την αναβίωση του εθίμου, εν μέρει αναπαράγοντας τον εσφαλμένο ισχυρισμό ότι o Σοου-γουεν ήταν ο θεός των νεκρών για τους Κέλτες και το Χάλοουιν ο εορτασμός του. Το λάθος έρχεται από τον 18ο αιώνα —και έκτοτε επαναλαμβάνεται άκριτα— όταν ο Βρετανός μηχανικός Τσάρλς Βαλλάνσι [Charles Vallancey] γράφει για το φεστιβάλ Σοου-γουεν δίχως να κατανοεί σε βάθος τον πολιτισμό και τη γλώσσα στα οποία αναφέρεται. Ωστόσο, στην πραγματικότητα ήταν η ίδια η Εκκλησία αυτή που, με τον εκχριστιανισμό του τον 9ο αι. , διατήρησε την παράδοση του Σοου-γουεν στη Δύση, καθορίζοντας συνάμα την αρχή των μεταμορφώσεων μιας παγανιστικής θρησκευτικής παράδοσης των Βορειοευρωπαίων σε παγκόσμιο κοσμικό εορτασμό ο οποίος έγινε ο πιό δημοφιλής και εμπορικά επικερδής, αμέσως μετά τα Χριστούγεννα.

Σοου-γουεν

Οι παραδόσεις του Χάλοουιν στη Δύση χρονολογούνται χιλιάδες χρόνια πίσω στον εορτασμό του Σοου-γουεν την Κελτική γιορτή της Πρωτοχρονιάς. Το όνομα σημαίνει «το τέλος του καλοκαιριού» και η γιορτή σηματοδοτούσε το τέλος της συγκομιδής και τον ερχομό του χειμώνα. Οι Κέλτες πίστευαν ότι εκείνη την περίοδο το πέπλο ανάμεσα στους κόσμους των ζωντανών και των νεκρών ήταν λεπτότερο, με αποτέλεσμα οι νεκροί να μπορούσαν να επιστρέψουν και να περπατήσουν εκεί όπου ζούσαν κάποτε. Επιπλέον, εκείνοι οι οποίοι είχαν πεθάνει στο παρελθόν και εκείνοι που για οποιονδήποτε ο λόγο δεν είχαν μετακινηθεί ακόμη, θα το έκαναν τότε και θα μπορούσαν να επικοινωνήσουν με τους ζωντανούς.

Η αρχαία ιεροτελεστία του Σοου-γουεν είναι ελάχιστα γνωστή εξαιτίας του εκχριστιανισμού του από την εκκλησία —όπως πολλών άλλων παγανιστικών εορτασμών— και όποια πληροφορία είναι διαθέσιμη, προέρχεται αφενός από Ιρλανδούς μοναχούς οι οποίοι κατέγραψαν την προχριστιανική ιστορία των λαών τους καθώς και αφετέρου από Χριστιανούς αντιγραφείς που δυσφημούσαν τις παγανιστικές τελετές. Φαίνεται ωστόσο ότι η εθιμοτυπία περιελάμβανε αποθήκευση εφοδίων για τον χειμώνα, σφαγές βοοειδών και κάψιμο των σωριασμένων οστών τους σε μεγάλες υπαίθριες φωτιές. Οι φωτιές αυτού του είδους με τον καιρό εμφανίστηκαν και σε άλλους εορτασμούς. Κατά τη διάρκεια της γιορτής συγκεντρώνονταν οι διάφορες κοινότητες αλλά εκτός από φαγητά και ποτά μοιράζονταν και τη συνείδηση της «λεπτής εποχής» του χρόνου και της πιθανότητας εμφάνισης επισκεπτών από άλλους κόσμους στο γλέντι.

Περίμεναν —και υποδέχονταν― τους αγαπημένους τους που είχαν πεθάνει, ετοιμάζοντας γεύματα που λάτρευαν οι νεκροί —πρακτική η οποία, μολονότι δεν είναι ξεκάθαρο, ενδέχεται να πρωτοεμφανίστηκε κάπου 2.000 χρόνια πριν—αλλά θα μπορούσαν επίσης να εμφανιστούν και πολλά άλλα είδη πνευμάτων που ουδέποτε είχαν ανθρώπινη μορφή: ξωτικά, νεράιδες, νάνοι της λαϊκής παράδοσης, δαιμόνια και σκοτεινά πνεύματα ήταν τόσο πιθανό να τους επισκεφθούν όσο εκείνοι αδημονούσαν για μια τελευταία αντάμωση.

Επιπλέον, υπήρχαν καλές πιθανότητες να κάνει την εμφάνισή του το πνεύμα ενός ανθρώπου που κάποιος ίσως είχε βλάψει. Με σκοπό να παραπλανήσουν τα πνεύματα, οι άνθρωποι σκούραιναν τα πρόσωπά τους με στάχτες από τις φωτιές των οστών (πρακτική γνωστή αργότερα ως μασκάρεμα) και αυτό εξελίχθηκε στη χρήση προσωπίδων. Οι ζωντανοί μπορούσαν να αναγνωρίσουν το πνεύμα κάποιου αγαπημένου τους και μετά να αποκαλυφθούν, αλλά σε διαφορετική περίπτωση παρέμεναν ασφαλείς μακριά από την ανεπιθύμητη προσοχή των σκοτεινότερων δυνάμεων.

Γιατί οι γάτες που έχουν συγγένεια δεν θυμούνται μετά από καιρό η μία την άλλη

 Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε αναρωτηθεί αν τα γατάκια, όταν μεγαλώσουν, θυμούνται τη μητέρα τους. Αλλά και αν η μαμά γάτα θυμάται μετά από χρόνια τα μωρά της.

Αυτό που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας σε όλο αυτό είναι ότι σε αντίθεση με τους περισσότερους ανθρώπους που μεγαλώνουν δίπλα στη μητέρα τους πολλά χρόνια, τα μωρά γατάκια αποχωρίζονται τη μητέρα τους πάρα πολύ νωρίς.

Αν λοιπόν μια γάτα επανενωθεί με τη μητέρα της χρόνια αργότερα, όταν θα είναι ενήλικη, και οι δύο γάτες θα βλέπουν η μία την άλλη απλώς ως γάτες. Και το γεγονός ότι είναι συγγενείς δεν θα έχει καμία σημασία. Και δεν είναι μάλιστα και σίγουρο αν θα τα πάνε καλά και μεταξύ τους. Αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.

Αν και αυτό μπορεί να είναι δύσκολο για τον άνθρωπο να το κατανοήσει πλήρως, είναι λογικό αν αναλογιστεί κανείς την κοινωνική δομή των κατοικίδιων αιλουροειδών και τον τρόπο με τον οποίο οι γάτες αναγνωρίζονται μεταξύ τους.

Από την άλλη όταν τα μωρά γατάκια αποχωρίζονται για πρώτη φορά τη μητέρα τους, σίγουρα θα την αναζητήσουν αμέσως. Θα πάνε να τη βρουν στο συνηθισμένο της σημείο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τους λείπει με τον ίδιο τρόπο που θα την αναζητούσε ένας άνθρωπος. Και αυτό γιατί αν είναι από 2 μηνών και πάνω, οι ανησυχίες τους αλλάζουν, με αποτέλεσμα αυτά να θέλουν να εξερευνήσουν τον κόσμο. Έτσι προσαρμόζονται σχεδόν αμέσως σε μια ζωή χωρίς τη μητέρα τους.

Φυσικά, υπάρχουν όρια στο τι μπορούμε πραγματικά να καταλάβουμε για το μυαλό της γάτας. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν εξετάζουμε την ιδέα της ανάμνησης, η οποία είναι μια λεπτή και συχνά συγκεχυμένη έννοια.

Αν σκεφτείτε πώς οι άνθρωποι θυμούνται συνεχώς πράγματα λανθασμένα, η ιδέα να καταλάβουμε τι μπορεί να θυμηθεί η γάτα μας φαίνεται σχεδόν αδύνατη.

Παρόλα αυτά, έχουμε κάποια πολύ σημαντικά στοιχεία για την εξελικτική ιστορία και τις κοινωνικές δομές των γατών.

Όταν οι γάτες ζούσαν στην άγρια φύση δεν υπήρχε ανάγκη να αναγνωριστούν οι οικογενειακές σχέσεις, αφού οι γάτες που ζούσαν μοναχικά εξακολουθούσαν να έχουν τον έλεγχο της επικράτειάς τους. 

Μόλις τα γατάκια ενηλικιώνονταν, η μαμά τους θα γινόταν ανταγωνιστής και όχι συνεργάτης.

Αντίθετα, οι άνθρωποι είναι ένα βαθιά κοινωνικό είδος που εξαρτάται από πολύπλοκες σχέσεις για να επιβιώσει.

Επομένως το να θυμούνται, για παράδειγμα, οι μαμάδες γάτες μετά από καιρό τα γατάκια τους ή το αντίστροφο δεν βοηθά αυτά τα μοναχικά αιλουροειδή να επιβιώσουν. Δεν ήταν κρίσιμο από εξελικτική άποψη.

Ακόμα βέβαια, δεν μπορούμε να είμαστε 100% σίγουροι ότι δεν έχουν κάποια μακρινή ανάμνηση ή οικειότητα, ειδικά ανάλογα με την ηλικία που χωρίστηκαν, αλλά αν αυτή η οικειότητα υπάρχει, δεν είναι κάτι που οι γάτες αναγνωρίζουν με τον τρόπο που αναγνωρίζουμε εμείς.

Πώς οι γάτες θυμούνται η μία την άλλη

Οι γάτες μπορούν να θυμούνται η μία την άλλη, αν δεν περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα, όχι από τα πρόσωπά τους αλλά μέσω της μυρωδιάς τους.

Η όσφρηση της γάτας είναι περίπου 14 φορές ισχυρότερη από τη δική μας και η μυρωδιά είναι ο κύριος τρόπος που χρησιμοποιούν για να περιηγηθούν στον κόσμο.

Η κατανόηση του ότι η μυρωδιά είναι σημαντική για τις γάτες μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε πολλές συμπεριφορές των αιλουροειδών, από το γιατί τους αρέσει να κοιμούνται πάνω σε βαλίτσες μέχρι το γιατί γλείφουν την κουρτίνα του ντους και όλα τα υπόλοιπα.

Το μεγάλο πρόβλημα όμως είναι ότι οι μυρωδιές μπορούν να αλλάξουν με την πάροδο του χρόνου και αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί οι μητέρες γάτες δεν θυμούνται τα γατάκια τους και το αντίστροφο.

Ένα γατάκι που φωλιάζει με τη μαμά του και τα αδερφάκια του τον πρώτο καιρό θα μυρίζει 

πολύ διαφορετικά ως ενήλικας.

Ας κάνουμε τη σύγκριση με τους ανθρώπους. Φανταστείτε κάποιον που γνωρίζατε και είχε αλλάξει εντελώς το πρόσωπό του μετά από χρόνια. Πιθανότατα ούτε εσείς θα τον θυμόσασταν! 

Ενώ μπορούμε να αναγνωρίσουμε την οικεία μυρωδιά ενός ατόμου, είμαστε πιο οπτικά εστιασμένοι και ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο θα μας έφερνε σε αμηχανία.

Τα γατάκια θυμούνται τη μητέρα τους;

Ενώ είναι γενικά αλήθεια ότι τα γατάκια δεν θυμούνται μετά από καιρό τη μητέρα τους, αυτό δεν ισχύει στο 100% των περιπτώσεων. Εάν ένα γατάκι δεν αφήσει ποτέ τη μητέρα του και συνεχίσει να ζει στο ίδιο σπίτι, τότε σίγουρα θα τη θυμάται.

Αλλά επειδή η κοινωνική ζωή των γατών είναι τόσο διαφορετική από τη δική μας, δεν πρέπει να σκεφτούμε ότι θα έχουν καλύτερη σχέση μεταξύ τους επειδή είναι συγγενείς. Αντίθετα η σχέση τους θα είναι ακριβώς όπως κάθε άλλη σχέση με μια άλλη γάτα.

Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις που πολλά γατάκια μπορούν να ζήσουν με τη μητέρα τους μέχρι τη νεαρή ενηλικίωσή τους, να χωρίσουν και να επανενωθούν αργότερα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι πιθανό τα γατάκια να θυμούνται τη μητέρα τους. Αυτές οι γάτες είχαν περισσότερο χρόνο για να δημιουργήσουν μνήμες μυρωδιάς και να διαμορφώσουν κάποιου είδους σχέση με τη μαμά τους.

Οι μητέρες γάτες θυμούνται τα γατάκια τους;

Είναι λογικό ότι ένα νεαρό γατάκι που αποχωρίστηκε νωρίς τη μητέρα του δεν θα τη θυμόταν. Αυτό είναι κάτι με το οποίο μπορούμε εύκολα να ταυτιστούμε, αφού οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολλά που δεν θυμόμαστε από τα πρώτα μας χρόνια.

Γιατί μια μητέρα γάτα μπορεί να μην θυμάται τα γατάκια της;

Και πάλι, επιστρέφουμε στο άρωμα! Οι γάτες, όπως είπαμε, αναγνωρίζουν η μία την άλλη με βάση τη μυρωδιά τους και όχι βλέποντας το πρόσωπο. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι μητέρες γάτες δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τα γατάκια τους οπτικά. Όμως αφού περάσει αρκετός καιρός θα στραφούν στην οσμή για να αναγνωρίσουν τις γάτες αντί για την εμφάνιση.

Μετά λοιπόν από χρόνια η μυρωδιά μιας γάτας μπορεί να αλλάξει, όπως είπαμε, εντελώς και να γίνει μη οικεία στη μητέρα της! Όπως λοιπόν βλέπουμε όλα στις γάτες γυρνάνε γύρω από τη μυρωδιά.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι μητέρες γάτες δεν αγαπούν τα γατάκια τους.

Τα πάντα είναι ο χρόνος

Αν οι γάτες αποχωριστούν η μία την άλλη για μια εβδομάδα, είναι πολύ πιθανόν μετά να αναγνωρίσουν πάλι η μία την άλλη. Το ίδιο μπορεί να ισχύει και για 10 ή 30 ημέρες.

Αυτό που δεν ξέρουμε είναι πότε ακριβώς οι γάτες θα σταματήσουν να θυμούνται.

Πώς ξανασυστήνουμε γάτες που έχουν συγγένεια μεταξύ τους

Δεν είναι καθημερινό φαινόμενο, αλλά αν βρεθείτε με μια ενήλικη πλέον γάτα και τη μητέρα της που έχει να τη δει πολύ καιρό, θα πρέπει να κάνετε τις συστάσεις με σωστό τρόπο.

Η καλύτερη προσέγγιση είναι απλά να συστήσετε τις γάτες μεταξύ τους όπως θα κάνατε συνήθως με άλλες γάτες που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους – πολύ πολύ προσεκτικά. Γιατί δεν ξέρουμε πώς θα αντιδράσουν.

Για το τέλος

Θυμηθείτε ότι οι γάτες δεν βλέπουν τον κόσμο όπως εμείς και ότι εκεί που εμείς χρησιμοποιούμε την όρασή μας για να συσχετιστούμε με τους άλλους γύρω μας, οι γάτες χρησιμοποιούν την ισχυρή όσφρησή τους για να αναγνωρίσουν και να κατανοήσουν τον κόσμο γύρω τους. Και οι μυρωδιές αλλάζουν με τα χρόνια.

Μόλις το καταλάβουμε αυτό, ξαφνικά τα πράγματα δεν θα μας φαίνονται τόσο παράξενα!

πράγματα που δεν πρέπει ποτέ να κάνετε όταν καλλωπίζετε τον σκύλο σας.

 Υπάρχουν πολλοί καλοί λόγοι για να περιποιείστε τακτικά το κατοικίδιό σας. Όμως συχνά και χωρίς να έχουμε εμπειρία και γνώση αποφασίζουμε να δοκιμάσουμε την περιποίηση στο σπίτι. Αυτό όμως μπορεί να κάνει ζημιά στο ζώο μας αν δεν είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί.

Οι ειδικοί στον καλλωπισμό σκύλων αναφέρουν έξι συνηθισμένα λάθη που κάνουμε και που πρέπει να αποφεύγονται πάση θυσία:

Ξύρισμα του σκύλου τους καλοκαιρινούς μήνες

Ακούγεται καλή ιδέα καθώς μας φαίνεται ότι το επιπλέον τρίχωμα δεν μπορεί να είναι κάτι καλό όταν οι θερμοκρασίες φτάνουν τους 40 βαθμούς. Και όμως, αυτό δεν ισχύει.

Το ξύρισμα του κατοικίδιου ζώου σας κατά τους μήνες με ζεστό καιρό δεν είναι καλό για τρεις λόγους:

. Μπρεί να το κάνει πιο επιρρεπή σε ηλιακά εγκαύματα.

. Μπορεί να επηρεάσει τη φυσική ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματός τους. Τα σκυλιά με υπόστρωμα τριχώματος, όπως οι Γερμανικοί Ποιμενικοί, τα Χάσκι, τα Πομερανάν, τα Τσόου και άλλα, είναι πολύ αποτελεσματικά στο να παγιδεύουν τον αέρα στο υπόστρωμα, το οποίο βοηθά να διατηρούνται δροσερά το καλοκαίρι και ζεστά το χειμώνα.

. Μπορεί να προκαλέσει βλάβη στους θύλακες της τρίχας, με αποτέλεσμα το τρίχωμα να ξαναβγαίνει θαμπό ή μερικές φορές με κηλίδες κατά τόπους. Αντίθετα, απομακρύνετε το περιττό υπόστρωμα τρίχας βουρτσίζοντας τακτικά.

. Για τις ράτσες με μακριά και σγουρά μαλλιά, όπως το Shih Tzu ή το Bichon Frise, το κοντό κούρεμα είναι εντάξει, αρκεί να υπάρχει αρκετό τρίχωμα για να παρέχει προστασία από τον ήλιο.

.Πλύσιμο του εσωτερικού των αυτιών του σκύλου

Ένα συνηθισμένο λάθος στην περιποίηση είναι να αφήνετε το νερό να μπαίνει στα αυτιά του σκύλου σας, ακόμη και αν δεν το κάνετε επίτηδες.   

.Το κατακόρυφο σχήμα των ακουστικών καναλιών ενός σκύλου μπορεί να παγιδεύσει την υγρασία στο εσωτερικό των αυτιών του πιο εύκολα από ό,τι συμβαίνει σε εμάς τους ανθρώπους. Αυτό το νερό δίνει στα βακτήρια ένα ιδανικό έδαφος αναπαραγωγής, οδηγώντας σε πιθανή μόλυνση του αυτιού.

Για να αποτρέψετε την είσοδο νερού στα αυτιά του ζώου σας, αν το κουτάβι σας δεν είναι πολύ νευρικό κατά τη διάρκεια του μπάνιου και έχει χαλαρά αυτιά, μπορείτε απλά να το κρατήσετε κάτω ενώ πλένετε προσεκτικά το κεφάλι του.

Μπορεί να θέλετε να προχωρήσετε ένα βήμα παραπέρα και να προστατεύσετε ολόκληρο το κεφάλι του σκύλου σας, καθώς το νερό στη μύτη μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό, δυσφορία και αντίστροφο φτέρνισμα ή/και βήχα. Για να κρατήσετε το νερό μακριά από τα μάτια, τα αυτιά και τη μύτη του σκύλου σας, 

χρησιμοποιήστε ένα υγρό πανί για να καθαρίσετε ολόκληρο το κεφάλι του.  

Μη σχολαστικό ξέπλυμα

Το κακό ξέπλυμα μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρό ερεθισμό του δέρματος, τριχόπτωση, ακατάστατο τρίχωμα, μολύνσεις και άλλα προβλήματα. 

Εάν πάτε τον σκύλο σας σε επαγγελματία κομμωτή, μπορείτε να είστε σίγουροι ότι ο τριχωτός σας φίλος θα ξεπλυθεί πλήρως.

Χρησιμοποιήστε τα χέρια σας για να ψηλαφήσετε όλο τον σκύλο σας για να βρείτε σημεία σαπουνιού που δεν μπορείτε να δείτε, ειδικά γύρω από την κοιλιά, κάτω από τις μασχάλες και τα γεννητικά όργανα.

Για να βεβαιωθείτε ότι το τρίχωμά του ξεπλένεται καλά μετά το λούσιμο, χρησιμοποιήστε μια καλή πίεση νερού για να διασφαλίσετε ότι αυτό διεισδύει στα στρώματα του τριχώματός του. Συνεχίστε να ξεπλένετε μέχρι να σταματήσετε να βλέπετε φυσαλίδες να βγαίνουν από τη γούνα του – τότε ξεπλύνετε λίγο ακόμα.

Βούρτσισμα υγρού τριχώματος

Ένα άλλο συνηθισμένο λάθος που κάνουμε είναι το βούρτσισμα του σκύλου μας μετά το μπάνιο, όταν αυτός είναι ακόμα βρεγμένος.

Ενώ μπορεί να πιστεύουμε ότι η τυπική διαδικασία περιποίησης απαιτεί χτένισμα μόλις καθαρίσει, δεν είναι έτσι. Οι βούρτσες μετά το μπάνιο μπορεί να πιάσουν τις υγρές τρίχες και να τραβήξουν το δέρμα, προκαλώντας δυσφορία ή πόνο στον σκύλο σας.

Αντ’ αυτού, βουρτσίστε το τρίχωμά του πριν το μπάνιο του. Αν δεν έχετε πολύ χρόνο, ακόμα και ένα γρήγορο βούρτσισμα πριν από το μπάνιο θα κάνει τη διαφορά.

Μετά το μπάνιο, στεγνώστε το τρίχωμά του με πετσέτα ή αφήστε το να στεγνώσει φυσικά. Στη συνέχεια, βουρτσίστε τον ομοιόμορφα και προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης των μαλλιών.

Εάν τώρα πρέπει να βουρτσίζετε το τρίχωμα ενώ βρίσκεστε στο μπάνιο, χρησιμοποιήστε μια βούρτσα με φαρδιές, στρογγυλεμένες τρίχες ή μια χτένα.

Εάν έχετε μια φυλή σκύλου με κοντό τρίχωμα, δοκιμάστε να χρησιμοποιήσετε μια λαστιχένια βούρτσα για να απομακρύνετε τις νεκρές τρίχες και να αποτρέψετε την υπερβολική αποβολή. Επειδή τα σκυλιά με κοντό μαλλί δεν μπερδεύονται, μπορείτε να τα βουρτσίζετε ενώ τα λούζετε ή αφού στεγνώσει η γούνα τους.

Κάνοντας τον σκύλο σας καθημερινά μπάνιο

Τα σκυλιά δεν πρέπει να πλένονται τόσο συχνά όσο οι άνθρωποι. Τα καθημερινά μπάνια αφαιρούν από το τρίχωμα του σκύλου σας τα φυσικά του έλαια και μπορούν να επιδεινώσουν ακόμη περισσότερο το ξηρό δέρμα.

Το πόσο συχνά πλένετε τον σκύλο σας εξαρτάται από τρεις παράγοντες: τον τρόπο ζωής του, τον τύπο του τριχώματός του και την κατάσταση του δέρματός του. Εκτός αν υπάρχουν δερματικά προβλήματα, το μπάνιο του σκύλου σας μία φορά το μήνα είναι αρκετό.

Εάν κάνετε συχνά μπάνιο τον σκύλο σας και παρατηρήσετε ότι το δέρμα του είναι ξηρό ή ερεθισμένο, κάντε του λιγότερα μπάνια στο μέλλον.

Παραμελώντας τα νύχια

Όταν πηγαίνετε τον σκύλο σας για επαγγελματική περιποίηση, η περιποίηση των νυχιών αποτελεί μέρος της όλης διαδικασίας. Μην παραλείπετε αυτό το σημαντικό βήμα όταν κάνετε την περιποίηση στο σπίτι.

Τα μακριά νύχια μπορεί να έχουν πολλές αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία και την ευτυχία του ζώου σας, όπως πόνο όταν περπατάει, πιθανή μόλυνση αν μεγαλώσουν μέσα στο πέλμα της πατούσας και ακόμη και αρθρίτιδα στα πόδια αν το ζώο έχει χρόνια μακριά νύχια.

Ένας καλός κανόνας είναι να κόβετε τα νύχια του σκύλου σας μία φορά το μήνα. Τα σκυλιά που τρέχουν ή περπατούν πολύ στο πεζοδρόμιο μπορεί να χρειάζονται λιγότερο κόψιμο των νυχιών τους, ενώ τα σκυλιά που περνούν τον περισσότερο χρόνο τους μέσα στο σπίτι μπορεί να χρειάζονται κόψιμο των νυχιών κάθε δύο εβδομάδες.

Καλλωπισμός σκύλου- Τα πρέπει

Τώρα που ξέρετε τι δεν πρέπει να κάνετε, λάβετε υπόψη σας τι πρέπει να κάνετε:

Ξεκινήστε την περιποίηση νωρίς! Συνηθίστε το κουτάβι σας στην περιποίηση όσο πιο νωρίς μπορείτε.

Χρησιμοποιήστε το κατάλληλο σαμπουάν. Εάν το δέρμα του σκύλου σας είναι ευαίσθητο, χρησιμοποιήστε ένα σαμπουάν για σκύλους που περιέχει έλαιο τεϊόδεντρου, καθώς το έλαιο αυτό μπορεί να ανακουφίσει τον κνησμό και να βοηθήσει στην ηρεμία του δέρματος. 

Τα μαλακτικά με αλόη βέρα και ορισμένα φαρμακευτικά σαμπουάν είναι επίσης αποτελεσματικά. Εάν ο σκύλος σας έχει κάποια δερματική πάθηση, ρωτήστε τον κτηνίατρό σας τι είδους σαμπουάν είναι καλύτερο να χρησιμοποιήσετε.

https://www.facebook.com/groups/2297451933783794

Έφυγε από τη ζωή η Μαίρη Χρονοπούλου

 σε ηλικία 90 ετών, η οποία τις τελευταίες ημέρες νοσηλευόταν στον «Ευαγγελισμό»

μετά από πτώση μέσα στο σπίτι της. Είχε πέσει από σκαλιά, με αποτέλεσμα να υποστεί σοβαρά τραύματα στο κεφάλι και να διασωληνωθεί.

Η Μαίρη Χρονοπούλου (Αθήνα, 16 Ιουλίου 1933 - Αθήνα, 6 Οκτωβρίου 2023), ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης και τραγουδίστρια.

Τις δεκαετίες του 1960 και 1970 διακρίθηκε ως μία από τις πιο δημοφιλείς και σημαντικές Ελληνίδες ηθοποιούς, η οποία έγινε μεγάλη σταρ τη χρυσή εποχή του Ελληνικού κινηματογράφου.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, στο οποίο εμφανίστηκε στις ομάδες του χορού, σε αρχαία δράματα. Το 1957 άρχισε να συνεργάζεται με το ελεύθερο θέατρο, κάνοντας εμφανίσεις στο Ακροπόλ στα έργα των Αλέκου Σακελλάριου-Χρήστου Γιαννακόπουλου «Η Κυρία» και «Ρομάντζο μιας Καμαριέρας».

Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε σαν κομπάρσος στο Χαρούμενο ξεκίνημα του Ντίνου Δημόπουλου, παραγωγής Φίνος Φιλμ το 1954, όταν ήταν ακόμη φοιτήτρια. Το 1958 πήρε ένα μικρό ρόλο στο Τελευταίο ψέμα του Μιχάλη Κακογιάννη, πάλι στη Φίνος Φιλμ. Από το 1963 και μετά πρωταγωνιστεί σε πλειάδα δραματικών ταινιών της Φίνος Φιλμ, και όχι μόνο, σε ρόλους ντάμας και μοιραίας γυναίκας, δίπλα σε όλους τους άντρες πρωταγωνιστές της εποχής, όπως οι Νίκος Κούρκουλος, Φαίδων Γεωργίτσης, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Γιώργος Φούντας και Αλέκος Αλεξανδράκης.

Ξεχωρίζουν οι ερμηνείες της στην ταινία Τα κόκκινα φανάρια (1963) του Βασίλη Γεωργιάδη, υποψήφια για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας στην 36η απονομή των βραβείων το 1964 σε παραγωγή της Δαμασκηνός - Μιχαηλίδης, Χωρίς ταυτότητα, (1963, Φίνος Φιλμ), Το χώμα βάφτηκε κόκκινο, δραματική ταινία του 1966 σε σκηνοθεσία του Βασίλη Γεωργιάδη και σενάριο Νίκου Φώσκολου, υποψήφια για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας στην 38η απονομή των βραβείων το 1966, Πολύ αργά για δάκρυα του Γιάννη Δαλιανίδη (1968, Φίνος Φιλμ), Όταν η πόλις πεθαίνει σε σενάριο Νίκου Φώσκολου και σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη (1969, Φίνος Φιλμ), Οι αδίστακτοι του Ντίνου Κατσουρίδη (1965, Σάβας Φιλμ), Κοινωνία ώρα μηδέν του Ντίνου Δημόπουλου (1966, Φίνος Φιλμ), Η λεωφόρος του μίσους (1968, Φίνος Φιλμ) και Ορατότης μηδέν του Νίκου Φώσκολου (1970, Φίνος Φιλμ).

Ανάμεσα σε αυτές τις κοινωνικές και δραματικές ταινίες εμφανίστηκε σε τρία μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη, παραγωγής Φίνος Φιλμ, στα οποία θα κάνει θραύση: Οι θαλασσιές οι χάντρες, Μια κυρία στα μπουζούκια και Γοργόνες και μάγκες. Ιδιαίτερα στο Μια κυρία στα μπουζούκια σαγήνευσε το κοινό με το ακαταμάχητο στυλ και ταμπεραμέντο της τόσο υποκριτικά όσο και ερμηνεύοντας δύο από τις μυθικές επιτυχίες των τραγουδιών του ελληνικού κινηματογράφου, το «Είμαι γυναίκα του γλεντιού» και το «Του αγοριού απέναντι».

Την περίοδο 1967-68 υπήρξε η καλύτερη πρωταγωνίστρια του κινηματογράφου και κέρδισε το βραβείο της ενώσεως κριτικών.

Στη θεατρική της καριέρα, συνεργάστηκε με όλους τους μεγάλους θιάσους της Αθήνας και έπαιξε με την ίδια ερμηνευτική ικανότητα σε όλα τα είδη θεάτρου. Το 1972 συγκρότησε τον δικό της θίασο με τον οποίο ανέβασε τα έργα: «Τι ώρα θα γυρίσεις, Πηνελόπη» του Σόμερσετ Μομ και «Ένα καυτό κορίτσι» του Ιάκωβου Καμπανέλη.

Έχει στο ενεργητικό της σημαντικές ερμηνείες και στον νέο ελληνικό κινηματογράφο, όπως στις εξαίρετες ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου Οι κυνηγοί και Ταξίδι στα Κύθηρα, ενώ κέρδισε βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την ταινία Τα παιδιά της χελιδόνας του Κώστα Βρεττάκου, το 1987.

Τον Αύγουστο του 1975 παντρεύτηκε τον πρώην δήμαρχο Σπάτων και πρώην βουλευτή Δήμο Μπότσαρη και χώρισαν μετά από λίγο καιρό.

Υπήρξε αρραβωνιασμένη για 3 χρόνια με τον ηθοποιό Ανδρέα Μπάρκουλη.

Έχει βαφτίσει τον γιο του Νίκου Κούρκουλου, Άλκη Κούρκουλο.

Τον Αύγουστο του 1999 υπέστη ένα σοβαρό ατύχημα με το αυτοκίνητό της, που την έχει αναγκάσει να βρίσκεται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Απεβίωσε στην Αθήνα στις 6 Οκτωβρίου 2023.

Βραβείο συνολικής προσφοράς

Στις 16 Ιουνίου 2021 η Μαίρη Χρονοπούλου τιμήθηκε με το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς στην Τελετή Απονομής των Βραβείων ΙΡΙΣ από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου. Το βραβείο παρέδωσε ο πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, Σπύρος Μπιμπίλας, μαζί με τον πρόεδρο της Ακαδημίας, Γιώργο Τσεμπερόπουλο, στην ηθοποιό που με την «ρώμη της παρουσίας της σφράγισε μια σειρά κινηματογραφικών ειδών», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά.