Η ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ

 

Η ανταμοιβή της απώλειας...

Κερδίζουμε ή χάνουμε;; Όλα στη ζωή είναι ένα παιχνίδι για πολλούς. Άλλος κερδίζει και άλλος  χάνει. Το θέμα είναι πώς αντιδρά όταν χάνει κάτι; Πώς μεταφράζεται αυτή η απώλεια και τι επιπτώσεις μπορεί να έχει...

Ξεκινώντας από κάτι πολύ απλό, όπως το να χάσουμε ένα αντικείμενο, μέχρι κάτι πιο ουσιαστικό, όπως τη δουλειά μας, φιλίες, ανθρώπους, σχέσεις ζωής... Σε αυτή την περίπτωση τίθεται το  θέμα της διαχείρισης της απώλειας. Τι γίνεται όμως με τις περιπτώσεις που θα ήταν καλό να ''χάσουμε'' κάτι γιατί αυτό θα μας βοηθήσει να πάμε ένα βήμα παρακάτω... Όπως γίνεται, για παράδειγμα, με την απώλεια βάρους. Πόσοι άνθρωποι δεν ανταμείβουν τον εαυτό τους, επειδή πέτυχαν τον στόχο να χάσουν κιλά; Το ίδιο θα έπρεπε να ισχύει και για άλλες περιπτώσεις. Πόσες φορές δεν έχουμε τολμήσει να πάρουμε απόφαση να απαλλαγούμε από κάτι που ενώ ξέρουμε ότι μας είναι άχρηστο, επιλέγουμε να το κρατήσουμε γιατί ''ποτέ δεν ξέρεις που θα μου χρειαστεί'' ή γιατί ''είμαι συναισθηματικά δεμένος με αυτό''. Δεν είναι όμως μόνο τα αντικείμενα..

Ας πάρουμε για παράδειγμα έναν άνθρωπο που έχουμε στη ζωή μας, μια φίλη, έναν φίλο, έναν γνωστό, οποιονδήποτε, ο οποίος αποδεδειγμένα έχει τοξική συμπεριφορά απέναντί μας.  Αυτή η συμπεριφορά ξέρουμε ότι μας κάνει κακό, ξέρουμε ότι μας ρίχνει ψυχολογικά, ξέρουμε ότι μας κρατάει πίσω και όμως, δεν τολμάμε να κάνουμε το μεγάλο βήμα και να σταματήσουμε να τον έχουμε στη ζωή μας. ''Μα να μείνω μόνος μου;'' θα πουν πολλοί. Κι εδώ έρχεται ένα άλλο ερώτημα που πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας. ''Μόνος'' ή ''μοναχικός'';

Όλα είναι θέμα απόφασης. Ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα και μετά ας πάρουμε την απόφαση να βγάλουμε από τη ζωή μας ανθρώπους με τοξικές συμπεριφορές. Τι θα κερδίσουμε; Περισσότερο χρόνο, χρόνο για εμάς αλλά και για νέους ανθρώπους στη ζωή μας, καθαρή σκέψη, πίστη στον εαυτό μας, ισχυροποίηση της θέσης μας, του ποιοι είμαστε, τι πιστεύουμε και τι θέλουμε. Όταν το κάνουμε αυτό, όταν το κατακτήσουμε ας πούμε ένα μπράβο. Μα πάνω απ' όλα, ας ανταμείψουμε τον εαυτό μας γι' αυτή την αλλαγή. Και είναι μεγάλη αλλαγή. Μεγάλη πρέπει να είναι και η ανταμοιβή. Ανάλογη της αλλαγής. Η ανταμοιβή της απώλειας, λοιπόν...

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 16 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2018

                 

Η Αρίθα Φράνκλιν άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 76 ετών, ύστερα από μακροχρόνια μάχη με τον καρκίνο.

Η "βασίλισσα της σόουλ μουσικής" όπως δικαίως την αποκαλούσαν, πέθανε στο σπίτι της στο Ντιτρόιτ, έχοντας στο πλευρό της την οικογένειά της και οικείους της, όπως ανακοίνωσε η μάνατζέρ της.

Η Αρίθα Φράνκλιν, η οποία διεγνώσθη με καρκίνο το 2010, τραγούδησε για τελευταία φορά τον Νοέμβριο του 2017 για λογαριασμό του ιδρύματος του Έλτον Τζον κατά του AIDS.

Μεταξύ των πολύ γνωστών της επιτυχιών ήταν τα: "(You Make Me Feel Like) A Natural Woman", "Day Dreaming", "Jump to It", "Freeway of Love" και το "A Rose Is Still A Rose".

Το 2005 ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους της απένειμε το μετάλλιο της Ελευθερίας, την μεγαλύτερη τιμητική διάκριση για έναν πολίτη στις ΗΠΑ. Τον Ιανουάριο του 2009 είχε τραγουδήσει για την ορκωμοσία του Μπαράκ Ομπάμα, του πρώτου αφροαμερικανού προέδρου στην ιστορία των ΗΠΑ.

Στη μακροχρόνια πορεία της είχε κερδίσει 20 βραβεία, στα οποία συμπεριλαμβάνονται το βραβείο του Ζωντανού Θρύλου και αυτό της Συνολικής Προσφοράς. Στην καριέρα της, έφτασε επίσης είκοσι φορές στο νούμερο 1 του Billboard R&B Singles Chart.

Η ερμηνεία της στο Respect του Ότις Ρέντινγκ έγινε ένας φεμινιστικός ύμνος και ένα τραγούδι που ταυτίστηκε με τα κινήματα για τα πολιτικά δικαιώματα και τα δικαιώματα των γυναικών. Είχε τέσσερις γιους ενώ σε ηλικία 14 και 16 ετών είχε δύο ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες. Από νεαρότερη ηλικία είχε χαρακτηριστεί άλλωστε ως "παιδί-θαύμα" τραγουδώντας γκόσπελ, μιας και ήταν κόρη του Βαπτιστή ιερέα C. L. Franklin.

Ισχυρότερες επιρροές της, όπως η ίδια είχε δηλώσει, ήταν οι μεγαλύτερες φωνές των γκόσπελ, Μαχάλια Τζάκσον και Κλάρα Γουόρντ.