Η Heavy Metal είναι Κλασική μουσική!

Αναφερόμαστε συχνά στην κλασική μουσική ως ένα κορυφαίο μεν επίτευγμα μουσικής τέχνης, συνήθως όμως έχοντας στο μυαλό μας πως πρόκειται για ένα στυλ εξαιρετικά παρωχημένο και συχνά νωχελικό ή κουραστικό σε σχέση με τον σύγχρονο, ταχύτατο τρόπο ζωής μας και κατ' επέκταση έως αδιάφορο για τους περισσότερους εξ 'ημών. Πολλές όμως από τις δημιουργίες των κλασικών συνθετών δεν έχουν καμία σχέση με την ηρεμία που προαναφέρθηκε.

Οι κλασικοί συνθέτες, επηρεασμένοι από τον θάνατο και το σκοτάδι, δημιούργησαν μουσική με έντονα ηχοχρώματα και εναλλαγές, ελάσσονες μελωδίες και κλίμακες. Οι περισσότεροι από αυτούς έδρασαν από τις αρχές του 19ου αιώνα και μετά, δηλαδή, από την εποχή του Ρομαντισμού. Ο Ρομαντισμός εκδηλώθηκε στη μουσική, τη δεύτερη δεκαετία του 19ου αιώνα,  με τον Beethoven, να ηγείται της μετάβασης από την κλασική μουσική στη ρομαντική. Καθώς ο Beethoven άρχισε να χάνει την ακοή του, ξεκίνησε να δημιουργεί πιο σκοτεινά και πιο δυνατά κομμάτια, πιθανότατα ως αποτέλεσμα της ασθένειάς του αλλά και επηρεασμένος από τα γεγονότα και τις διεθνείς εξελίξεις των καιρών εκείνων. Παράλληλα δε, ως ο πρώτος μουσικός που ζει με αυτονομία από την μουσική του και αναγνωρίζεται για αυτό ακριβώς, αποκτά μια ελευθερία μεγαλύτερη των σύγχρονών του στο να εκφραστεί με νέα, απόλυτα προσωπικά στοιχεία και μουσικούς συσχετισμούς. Πολλοί τον αναφέρουν ως τον αρχικό metal head. Οι συνθέσεις του ξεκίνησαν να γίνονται όλο και πιο σκοτεινές μετά το 1808. 

Μερικά από τα μεγαλύτερα παραδείγματα είναι, φυσικά, η «συμφωνία αρ. 5», όπως και η «συμφωνία αρ. 7». Όμως και οι πιο πρώιμες συνθέσεις του, η «σονάτα αρ. 14» (γνωστή ως “Moonlight Sonata”) και ή η διάσημη παθητική σονάτα ήταν πιο σκοτεινές και με μεγαλύτερες εναλλαγές στη δυναμική αλλά και στις τονικότητες, από τις πρώτες του δημιουργίες.

Ο Ρομαντισμός, πηγαίνοντας κόντρα στις κλασικές έννοιες της τέχνης των προηγούμενων εποχών, θέτει ως στόχο το συναίσθημα. Καθώς ο Ρομαντισμός εξελισσόταν, δημιουργήθηκε ένα υποείδος. Ένας σκοτεινός ρομαντισμός.

Ο Σκοτεινός Ρομαντισμός, γνωστός και ως Goth, εξυμνούσε τη μελαγχολία, τον θάνατο και την τρέλα. Η γοητεία του Liszt με τον θάνατο εκφράστηκε σε μεγάλο βαθμό στη σύνθεσή του "ο χορός του Θανάτου". Αλλά και ο Wagner επινόησε τον όρο μουσικό δράμα για το έργο του. Η μουσική του ήταν άκρως συναισθηματική. Ένα παράδειγμα είναι το "Τριστάνος και Ιζόλδη". Άλλα παραδείγματα Σκοτεινού Ρομαντισμού αποτελούν οι Camille Saint-Saëns, ο Brahms, ακόμη και ο ίδιος ο Τσαϊκόφσκι σε πολλά από τα έργα του. Κι ας μην ξεχνάμε τoν Παγκανίνι που χαρακτηρίστηκε «Σατανιστής» εξαιτίας του βαθμού δυσκολίας που είχαν οι δημιουργίες του αλλά και των σκοτεινών μελωδικών γραμμών του.

Στις ήμερες μας, η Heavy Metal μουσική αντικατοπτρίζει επίσης τις έννοιες του σκότους, των ωμών συναισθημάτων, της αγωνίας, της τρέλας και της απογοήτευσης, που επίσης όμως αποτελούν τις θεμελιώδεις ιδέες του Ρομαντισμού με έμφαση στο Σκοτεινό Ρομαντισμό.

Οι μεγάλοι «Πατέρες» της Metal μουσικής είχαν, ως επί το πλείστον, κλασική εκπαίδευση. Ο Ritchie Blackmore, ιδρυτής των Deep Purple, ο Marty Friedman, ο βασικός κιθαρίστας των Megadeth, ο Eddie Van Halen, ιδρυτής των Van Halen όπως και πολλοί άλλοι. Ο Jason Becker έκανε τα πρώτα του βήματα στην Κλασική μουσική πριν ακολουθήσει την Metal ενώ η μουσική του φαίνεται πως πηγάζει από την Μαθηματική Μουσική του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ.

Η Heavy Metal μουσική, όπως και ο Ρομαντισμός, «αγκάλιασε» τις πολύπλοκες μελωδίες και τον συνδυασμό των διαφορετικών φωνών. Τα φωνητικά δεν είναι πλέον η κορυφή, αλλά συνενώνεται με τους ήχους της κιθάρας, του μπάσου και των ντραμς, δημιουργώντας μια μουσική πολύπλευρη και πολυεπίπεδη. Στις πρώιμες δημιουργίες των Βlack Sabbath και των Led Zeppelin, δεν είναι σαφής ο διαχωρισμός των λέξεων γιατί η Heavy Metal απαιτεί την υποταγή της φωνής στο συνολικό ήχο της μπάντας.

Αλλά ακόμη και τα λυρικά θέματα είναι, επίσης, ένα καθοριστικό κριτήριο της Metal μουσικής. Η μουσική έχει σχεδιαστεί να αντικατοπτρίζει, με τη δυναμική και την ισχύ της, θέματα που μερικές φορές θεωρούνται ταμπού. Για την επίτευξη αυτής της λυρικής ατμόσφαιρας, ο τόνος και τα φωνητικά του τραγουδιστή, θεωρούνται, μερικές φορές, πιο σημαντικά από τους στίχους. Ένα παράδειγμα λυρικής μουσικής είναι το Paranoid των Black Sabbath, το Suicide Solution του Ozzy Osbourne ή επίσης και το Panic Attack από τους Dream Theatre.

Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι ο συσχετισμός της κλασικής όψιμης εποχής με την metal μουσική είναι απόλυτα λογικός και η πηγή από την οποία αντλούνται όλα τα θέματα, οι αφορμές, η μουσική «λογική» ακολουθία, αλλά και η χρήση των φωνών σε συνάρτηση με το λόγο, έχουν κοινές αφετηρίες. Η δε προϋπόθεση της metal σύνθεσης δε βρίσκεται πουθενά περισσότερο από όσο στην κλασική/μεταρομαντική φάση της Μουσικής και όσο βαθύτερη η γνώση και η εμπειρία των καλλιτεχνών της γύρω από την κλασική μουσική, τόσο πιο αυθεντικό και γνήσιο metal υλικό έχουν δημιουργήσει.

“Η γνήσια αυθεντική, πρώιμη αν μπορεί να ειπωθεί, φάση της metal μουσικής έχει πρωτίστως τις επιρροές της στον δεξιοτεχνικό και ηχητικό πλούτο και το βάθος της κλασικής περιόδου.”

Απόσπασμα από την εκπομπή Rock Vibes "Symphonic Rock" (20/04/22). Ακούστε ολόκληρη την εκπομπή εδώ.

Σαν σήμερα στη μουσική…19 Απριλίου

 1942: Ο Βρετανός μουσικός Alan Price γεννήθηκε στο Φατφιλντ της Αγγλίας. Εργάστηκε σαν πιανίστας (πλήκτρα) στο βρετανικό συγκρότημα The Animals από το 1962 έως και 1965. Το χαρακτηριστικό παίξιμο του ακούγεται σε τραγούδια όπως τα "House of the Rising Sun", "Don' t Let Me Be Misunderstood" και "Bring It On Home To Me".

1944: Ο θρυλικός Αμερικάνος πιανίστας και σύνθετης των Parliament-Funkadelic και Talking Heads, γνωστός και ως Dr. Woo, Bernie Worrell (George Bernard Worrell Jr.) γεννήθηκε στο Λονγκ Μπραντς του Νιου Τζερσεϊ. Το όνομα του γράφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame το 1977, μαζί με τα ονόματα δεκαπέντε άλλων μελών του συγκροτήματος Parliament-Funkadelic.

1993: Ένας από τους σημαντικότερους Αμερικάνους σαξοφωνίστες, ο Steve Douglas (SSteven Douglaw Kreisman 1938-1993) απεβίωσε σε ηλικία 54 ετών στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια από καρδιακή ανεπάρκεια κατά τη διάρκεια ηχογράφησης σε στούντιο παρέα με τον Ry Cooder. Συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως οι Phil Spector, Brian Wilson, The Beach Boys, Aretha Franklin, Elvis Presley, Bob Dylan κ. α. Ένα από τα χαρακτηριστικά σόλο του ακούγεται στην επανεκτέλεση του κλασικού τραγουδιού "Peter Gunn" των Ritchie Valens και Duane Eddy. Tο 2003 το όνομα του γράφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame.

1978: Κυκλοφορεί από τους Patti Smith Group το τραγούδι "Because The Night". Το τραγούδι έγραψε η ίδια η Patti Smith σε συνεργασία με τον Bruce Springsteen. Είναι μέρος του άλμπουμ του συγκροτήματος "Easter", το οποίο κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 1978. Το τραγούδι θα φτάσει μέχρι τη δεκάτη τρίτη θέση του Bilboard και την πέμπτη θέση των Βρετανικών Singles Chart. To 1987 το περιοδικό ΝΜΕ το κατέταξε στην 116 θέση της λίστας του "The Top 150 Singles of All Time"

1980: Στην κορυφή του Bilboard Hot 100 βρίσκεται το Αμερικάνικο rock/new wave/punk συγκρότημα Blondie με το τραγούδι "Call Me". Είναι το βασικό τραγούδι στο soundtrack της ταινίας "American Zigolo" με πρωταγωνιστή τον Richard Gere. Ο γνωστός disco παράγωγος Giorgio Moroder απευθύνθηκε αρχικά στην Stevie Nicks των Fleetwood Mac για την σύνθεση και εκτέλεση ενός τραγουδιού για το soundtrack, όμως εκείνη αρνήθηκε. Τότε είναι που απευθύνθηκε στην τραγουδίστρια του γκρουπ Debbie Harry με την οποία το έγραψαν και συνέθεσαν παρέα και έπειτα ηχογραφήθηκε από τους Blondie με τον Moroder παράγωγο. Λίγες μέρες αργότερα θα βρεθούν και στην κορυφή των Βρετανικών Singles Chart. Το single κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο στην Αμερική και αρχές Απριλίου στη Μεγάλη Βρετανία.

1986: Στην πρώτη θέση του Bilboard Hot 100 βρίσκονται οι Prince & The Revolution με το τρaγουδι "Kiss", ακολουθούν στην δεύτερη θέση οι The Bangles με το τραγούδι "Manic Monday". Και τα δυο τραγούδια είναι γραμμένα από τον Prince και έτσι γίνεται ο πέμπτος τραγουδοποιός που κατάφερε να έχει δυο τραγούδια στο top ten την ίδια στιγμή.